Jaskinia Przywodcow

Polaris

Największa jaskinia. Szerokie wejście, skaliste wnętrze wijące się w głąb ziemi. Legowisko usłane licznymi skórami, spiżarnia w podziemiach. Liczne tunele maja parę wyjść w rożnych miejscach doliny i terenów watahy.

---------------------------------------------------

Wszedł tu wprowadzając do szerokiej, potężnej jaskini Silky. Nie wiedział czemu zaprowadził ją tu. Przecież jest tyle wolnych jaskiń. Być może dlatego że ta jest najwygodniejsza i mnóstwo tu skór na których można się położyć.
- Rozgość się - powedział wskazując na duże pomieszczenie w jakskini usłane skórami różnyuch zwierząt.

Silky

Nie patrzyła na jaskinię. Spojrzała tylko na legowisko i na Polarisa i spytała niepewnym głosem obserwując uważnie pysk wilka - Mogę?
Ciepłe i wygodne futra wabiły ją.

Polaris

Uśmiechnął się i parsknął śmiechem - No jasne - powiedział
Po wypowiedzeniu tych słów ruszył w kierunku korytarza z dużą jama na końcu, była to spiżarnia.Nadal mógł dosłyszeć co mówi lub robi wilczyca.

Silky

Już nie ociągając się ułożyła się wygodnie na skórach. Poczuła wszechogarniającą błogość. Walczyła z sennością bo chciała go jeszcze o coś spytać.
- Czy to twoja jaskinia? - sama widziała jak zwinnie się po niej poruszał jakby znał każdy kąt.

Polaris

Rozejrzał się po spiżarni. Jedna ściana jamki byłą wyłożona różnego rodzaju pożywieniem. Musi niedługo uzupełnić spiżarnię Wybrał w końcu duży kawałek jeleniego mięsa i zaczął wędrówkę z powrotem.
- Tak. To znaczy od paru lat tak. To ogólnie jaskinia przywódców - powiedział i wyrósł obok skór rzucając na ziemię mięso na śniadanie. - A teraz śpij wreszcie! - powiedział tonem nieznoszącym sprzeciwu.

Silky

Pokiwała ciężko i nieznacznie słowa, przesunęła się nieco na futrach by ułożyć się lepiej. Ledwo wypowiedział ostatnie słowo, ledwo zdążyła zarejestrować jego władczy ton już zapadła w spokojny, kamienny sen. Oddychała miarowo a jej organizm wreszcie doczekał się odpoczynku.

Polaris

Uśmiechnął się. Z niewiadomych przyczyn serce załopotało mu mocno. Załopotało? Też coś - obruszył się.Mógł i on udac się na odpoczynek ale najpierw załatwi jedną sprawę. Wyszedł z jaskini.

Wrócił po paru minutach ułożył się w kącie ale długo nie mógł usnąć. Myśli i uczucia męczyły go. Tylko jedno mógł powiedzieć: To niemożliwe. Że niby on? Dlaczego? Przecież on nigdy tak pochopnie by nie postąpił. Ale o czynach można mówić, a uczucia to drugie. Zasnął gdy zapadł już zmierzch.

Silky

Spała snem kamiennym do późnego ranka.Na jej pysku podczas snu zwykle widniał uśmiech czasem jednak chyba śniło jej się coś nieprzyjemnego. W końcu wpadając do jaskini słońce zbudziło ją ostatecznie. Potrzepała łbem , ziewnęła potężnie, zamrugała ślepiami i rozejrzała się wokół. Jaskinię rozświetlało słonce poranka. Polaris nadal spał ale chyba niespokojnie. Nie budziła go. Wyjrzała na zewnątrz. Świat wokół kusił. Ale najpierw z nim porozmawia. Porozmawia o tym dziwnym uczuciu.. Nie nie może tego zrobić! I stała tak rozdarta między ucieczką a pozostaniem. Dojrzała w końcu duży kawałek jeleniny i postanowiła się nią poczęstować. Zaczęła więc jeść.

Polaris

Zamrugał powiekami, zrazu wolno potem szybciej. Otworzył jedno oko i zlustrował pomieszczenie. Była tu. Nie spała już ale była.Zganił się za radość jaką poczuł z tego że tu jest. Co się z tobą u lich dzieje? - spytał się w myślach. Myśli odpowiedziały mu i zatrwożyły go tą prawdą. Niemożliwe.
W końcu otworzył drugie oko , ziewnął wstał i przeciągnął się. Podszedł do wilczycy i usiadł. Nie czuł się najlepiej. Myśli nagliły, serce biło jakoś głupio. Oderwał kawałek mięsa
- Witaj - powiedział niepewnie i zganił się zaraz za tą niepewność.

Silky

Oderwała oczy od pożywienia spojrzała na niego próbując opanować to coś dziwnego. - Witaj. Spałeś? - spytała jakby nie widziała na własne oczy że spał. Idiotka - warknęła do swoich myśli. Przesunęła w jego stronę resztę jelenia. Ona już się najadła. Nie przełknie ani kęsa więcej. Nerwy. Przed czym?

Polaris

Nieświadomie uśmiechnął się. Zganił się zaraz.- Tak trochę tak. Trochę też wyszedłem w pewnej sprawie - powiedział mrugając ślepiami. Poczuł zapach jelenia i oderwał spory kawałek mięsa i zaczął go gryżć.

Silky

- Gdzie byłeś? I po co? - spytała z lekkim uśmiechem i zawstydziła się. - To znaczy jeżeli to nie jest żadna ... tajna informacja - powiedziała ubawiona własnymi słowami.

Polaris

Zaśmiał się cicho ale zaraz się opanował. - Nie to nie jest zadna tajemnica. Byłem w niemal sąsiedniej jaskini by poprosić adepta watahy Nanuqe'a by dziś po południu pomógł mi oczyścić Zbocze szeptów z kamieni jakie naniosła tam lawina. Pewnie wcale nie da się teraz tędy przejść.

Silky

Uśmiechnęła się tylko i zatopiła się na minutę we własnych myślach i uczuciach. Nadal była rozdarta. I się bała. Jak nie wiem co. W końcu sens słów Polarisa do niej dotarł - Ale.. ale czy to nie jest niebezpieczne? - spytała przeklinając się za drżenie w głosie.

Polaris

Parsknął cichym śmiechem ale głupie serce zabiło mu mocniej.Nie miał wystarczająco silnej woli by się za to zrugać więc tylko spojrzał na Silky - Nie. Ja już to robiłem parę razy, więc wiem co trzeba robić. Po prostu więc poinstruuję Nanuqe'a co i jak. A teraz możemy kontynuować zwiedzanie - powiedział a w myślach dodał. "Ale najpierw muszę ci coś powiedzieć". Naprawdę chciał to zrobić?

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Wataha Śnieżnych Gór / Jaskinie Bialej Lapy	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2