Mroczny las

Notte

W tym lesie trudno odróżnić dzień od nocy. Światło które dociera tu jest ciemne. Wszędzie unosi się mgła. Stare i szerokie drzewa, często bezlistne rosną gęsto i zdradliwie. Łatwo tu się zgubić lub potknąć o korzeń.

__________________________________________________________

Jasne oczy wilczycy jarzyły się w mrokach lasu, lecz jej czarne futro było niemal niedostrzegalne w ciemnościach. Poruszała się bezbłędnie. To był jej świat.Świat nocy., w którym poruszała się bezbłędnie. Ani razu się nie potknęła. Nie dbała o to czy się zgubiła.

Polaris

Szare punkciki zajaśniały na horyzoncie ale nie wyróżniały się bardzo wśród ciemności. Buro-czarna sierść Polarisa nie odrózniała się od panujących tu ciemności. Trafnie omijał przeszkody. Szedł krokiem pewnym ale w oczach miał nieufność. Jak zawze gdy nie był w górach. Po co zapuszczał się do tego lasu? Mało było lasów na terenach jego watahy? Przystanął pod drzewem. Zauważył w oddali również dwa jaśniejące punkciki i zacisnał wargi.

Notte

Jej oczy były hipnotyzujące. Szybko zauważyła inne punkciki. Jej pazury przecięły ziemię. Ruszyła cicho w kierunku punkcików jeżąc sierść na grzbiecie. Jej kły w uśmiechu znów przecięły mroki lasu.

Polaris

Napiął lekko mięśnie. Był w kazdej chwili gotowy do skoku na przeciwnika. Z tej odległości przy takich ciemnosciach nie mógł wiedzieć do kogo należały błękitne oczy, które jaśniały w oddali, ale sądząc po zapachu mogła to być wilczyca.

Notte

Szła powoli, zwinnym krokiem. Śledziła wzrokiem szare punkciki. W tych oczach była dzikość. Mogła dostrzec w końcu kontury wysokiego chociaz niezbyt postawnego wilka. Podeszła jeszcze bliżej
- I po co te nerwy? - spytała widząc że jest ostrożny i zjeżył sierść. Sama nadal była nieufna i ostrożna w każdej chwili gotowa nie, nie do obrony. Do ataku.

Polaris

Widząc że ona także jest ostrożna uśmiechnął się. Przyjrzał się wilczycy z zaciekawieniem,chociaż ie było to widoczne w jego postawie.
- Ty mi powiedz- zaproponował.
nadal był ostrożny , gotowy do działania w każdej chwili.

Notte

Wzruszyła barkami celowo nie odpowiadając. Ruszyła parę kroków dalej, jakby nie zwracała uwagi na wilka. Tylko dyskretne spojrzenie mogło zdradzać ja , a także napięte mięśnie chociaż poruszała się zwinnie. Spojrzała w górę w ciemność.

Polaris

Uśmiechnął się lekko, szelmowsko. Spojrzał kątem oka na wilczycę stojącą parę kroków dalej od niego. Wpatrywała się w królującą nad nimi ciemnośc, tam gdzie nad nimi powinno być słońce lub księżyc
- Lubisz ciemność, co? - stwierdził. Była to też w pewnym stopniu aluzja do jej watahy.

Notte

Oderwała wzrok od koron drzew tonących w mroku i przeszyła go wnikliwym spojrzeniem.
- Niespecjalne mam wyjście - powiedziała mając na myśli swoje imię.- Ale tak, lubię. A ty co lubisz? - spytała w ten oryginalny sposób pytając go o watahę

Polaris

Zmarszczył brwi i powiedział - Zawsze jest jakieś wyjście
Nie do końca wiedział o co chodzi wilczycy z tym że nie ma wyjścia. Lekko uśmiechnął się lecz był to raczej chłodny uśmiech- A ja lubię góry

Notte

Zaśmiała się cicho nie wiadomo z jakiego powodu - Nie jeżeli się nosi imię nocy. - wyjaśniła. Postąpiła parę kroków dalej, niknąc niemal w ciemności, chociaz była zaledwie parę kroków od wilka - Góry. Pewnie śnieg też lubisz co? - spytała z ironią w głosie robiąc aluzję do nazwy watahy.

Polaris

Zaśmiał się cicho.- Imię można zmienić. - powiedział tylko i po krótkiej chwili rozbawiony własnymi słowami powiedział- Tak śnieg tez lubię
Obserwował cichy,ciemny las. Las nie był cichy, las nigdy nie spał. Cisza była tylko pozorem.

Notte

Parsknęła cichym ironicznym śmiechem . - Też idiotyczne pomysły, panie z śnieżnych gór. A jaką range sprawujesz w tej swojej watasze od siedmiu boleści? - spytała i spojrzała na niego prowokująco.

Polaris

Warknął cicho. Duma dała o sobie znać. Odruchowo naprężył mięśnie i wstał. Teraz górował nad wilczycą. - Alfy - niemal wysyczał - A ty jaką zajmujesz rangę w tej swojej watasze ociemniałych? - spytał i uśmiechnął się wrednie. Odszedł na parę kroków od wilczycy.

Notte

Warknęła głucho. Jej pazury przecięły ziemię. - Adepta. Na razie - powiedziała złowróżbnie i uśmiechnęła się do Polarisa czarująco i złowrogo jednocześnie. Podeszła do niego okrążyła go i wróciła na miejsce. Ogonem zmiotła liście ze ściółki leśnej.

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Lasy	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2