Zbocze szeptów

Polaris

Odwrócił się. Łatwo mógł ją dostrzec przez jej sierść. Byli jeszcze co najmniej dwa kilometry od wyjścia.
- Tylko nie zasypiaj. - powiedział uśmiechając się. Tylko jego szare oczy jaśniały w mroku.

Silky

Nie odpowiedziała nic tylko szła dalej coraz bardziej opadając z sił, coraz bardziej zmeęzona.Ciemność nie miała końca ledwo widziała zarys sylwetki Polarisa. Coraz bardziej zwalniała a cisza bębniła jej w uszach.

Polaris

Szedł przed siebie w ciszy. Nie czuł jeszcze zmęczenia. Wiedział że już nie daleko. Po godzinnej drodze dotarli do wydawałoby się ślepego zaułka. Lecz można było dostrzec cienką smugę światła na brzegach ściany.

Silky

Była zbyt senna by zauważyć smugę światła. Ledwie zauważyła całą sytuację ale kiedy zdała sobie sprawę z ich położenia otrzeźwiała na chwilkę
- I co teraz? - spytała towarzysza z wyrzutem.

Polaris

- Jak to co? - powiedział pewnym głosem. Wsparł przednie łapy o kamień spod którego wysnuwała się smużka światła i popchnął go. Z łatwością ustąpił. Polaris odsunął go na tyle by oboje mogli wyjść. uśmiechnął się do Silky i wyszedł na światło póznego popołudnia.

Silky

Światło zachodzącego słońca. oślepiło ją na parę sekund. Wyszła z tunelu na słońce i rozejrzała się wokół. Nigdzie nie widziała zbocza. Okolica wokół miała łagodniejszy profil Nad nimi królowały góry. Przed nimi znajdowało się wysokie wzgórze. Poczuła całe swoje zmęczenie.
- Dziękuję ci że mnie wyprowadziłeś i w ogóle ale padam z nóg. Moźe ja po prostu tu się prześpię a jutro dokończymy zwiedzanie albo odprowadzisz mnie poza teren watahy. - mruknęła i położyła się na trawie zapominając że Zbocze
szeptów jest nie do przejścia przez lawinę.

Polaris

- Nie ma mowy! - powiedział i podszedł do leżącej wilczycy.- Nie zostaniesz tu. Noce w górach potrafią być zimne. Poza tym o pół godziny drogi stąd są jaskinie w których mieszkają wilki z naszej watahy. Na pewno znajdzie się wolna jaskinia. Tam będziesz mogła odpocząć. A jutro skończymy zwiedzanie. Bo powrót nie będzie taki prosty, będę musiał poprosić Nanuqe'a żeby pomógł mi z usuwaniem kamieni ze zbocza i wejścia do tajemnego tunelu- wyjaśnił i szturchnął ją lekko by wstała.

Silky

Ożywiła się na parę sekund ale potem znów opuściła łeb ku ziemi, jednak z lekkim tajemniczym uśmiechem.
- Ale ja tam nie dojdę. Jestem taaka zmęczona - ziewnęła.- Lepiej mnie tu zostaw- poradziła zaciekawiona jak na to zareaguje.

Polaris

- Wstań - poprosił i popchnął ją lekko by wstała.On nieczuł zmęczenia. Przywyknął do wyciskania z siebie wszystkich sił. - No wstawaj - powiedział już głośniej.

Silky

Przewróciła ślepiami westchnęła i dźwignęła się wolno. Spojrzała na niego z wyrazem pyska męczennika. Czego on właściwie chce? Silky coraz bardziej popadała w senność.

Polaris

Pokiwał głową z niewyczuwalnym zadowoleniem. - Dobrze, a teraz przed siebie- powiedział i popchnął ją lekko naprzód. Mógł ją tu zostawić. Mógł też ją ponieść bo droga nie była daleka. Ale wybrał właśnie to rozwiązanie.

Silky

Silky

Jęknęła i zrobiła pierwszy krok, a potem drugi zmierzając we wskazanym kierunku. Przed nią majaczyło wzgórze. Skupiła się.
"Dojdź tylko do tego wzgórza, dalej Silky - powiedziała w myślach i ruszyła dalej. Szła strasznie wolno bo tak łapy jak i powieki miała z ołowiu. Czuła jak od czasu do czasu Polaris popycha ją by szła do przodu. Zaczął ją irytować.

Polaris

Uśmiechnął się lekko lecz wilczyca nie była w stanie tego zobaczyć. Szli dalej. Łapy wilka odnalazły rytm i mięśnie zaczęły pracować z wyrobioną doskonałością. Przyśpieszył trochę popychając lekko Silky. Tak zaczęli się wspinać na wzgórze.Wystarczyło teraz tylko obejść je i byli w domu. To znaczy Polaris był.

--------------------------------------------------------------

Znów był w tunelu. Jak duch wyrósł przed ściana kamieni, którą stworzyła lawina.
Czeka ich sporo pracy.

Nanuqe

Zatrzymał się obok Polarisa przed ścianą głazów o różnej wielkości. Był absolutnie skupiony na pracy, czyli pozbyciu się kamieni.
- Ooo - mruknął i podszedł bliżej kupy kamieni by zastanowić się od czego najlepiej zacząć.

Kiba

- O.
Powiedziałem gdy dotarłem do Nanuqa. Podszedłem do kupy głazów.
- Trzeba zacząć od góry bo inaczej się to na nas zwali.
Powiedziałem do basiorów.

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Wataha Śnieżnych Gór / Śnieżne Góry	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 Następny
Strona 3 z 4