Jaskinia Nan'qa i Silli

Riley

Az zadrżał pod szorstkim językiem mamy. To było przyjemne.Wtem usłyszał jakiś dziwny odgłos w pobliżu, i postanowił to zbadać.W końcu noskiem dotknął czegoś zimnego. Siostra.Pisnął z zadowoleniem.

Silla

- Moje dzieci. - westchnęła i przyciągnęła swoja dwójkę do swojego ciepłego boku. Położyła głowę na ziemi, wciąż nie uścielonej skora.
- Jestem zbyt szczęśliwa by być zmęczona. - powiedziała chociaz oczy przymykaly jej się.

Chinooke

Odpisnela bratu - chociaż wcale nie miała pojęcia ze to on. Trochę ja przestraszyło to ze nagle przemieściła się bez jej woli. Ale umościła się w ogonie mamy i dotknęła pyszczkiem jej boku. I wtedy odkryła coś niesamowitego. To było dobre i cieple. Mleko.

Nanuqe

Uśmiechnął się do Chinooke ale zignorował słowa Silli. Przypomniał sobie o zdobyczy. Wyszedł przed jaskinie i przywlókł swój lup do swojej rodziny.
- Musisz mieć siły. Najedz się , a potem pójdziesz spać, musisz odpocząć. - powiedzial stanowczym głosem. - O maluchy się nie martw , popilnuje ich.

Chinooke

Usłyszała jakiś inny, nieznany ale przyjemny głos i podpełzła w jego kierunku. Wkrótce dotknęła nosem czegoś miękkiego.

Silla

Spojrzała jeszcze na Chinooke, oderwała kawałek spory mięsa i w kilka sekund zniknął on z powierzchni ziemi. Oderwała jeszcze jeden i go zjadła po czym głowa sama jej opadła na chłodna ziemie. Po chwili już spala uśmiechając się we śnie.

Nanuqe

Odgryzł szybkim ruchem kawałek mięsa. Spojrzal na Chinooke która do niego podpełzła i wtopił swój nos jej puszysta sierść. Odgrodził Sille i maluchy od świata swoim ciałem i zaczął obdzierać lup ze skory by wyścielić nią potem legowisko.

Riley

Podpełzł w strunę taty. Nosem dotknął czegoś..Jak to pachniało! Otworzył pyszczek i zatopił ząbki w tym czymś. Ale to było dobre. Spróbował otworzyć zlepione powieki. Po paru próbach otworzył oczy tak ze powstały szparki.

Nanuqe

Spojrzał z zachwytem na swojego synka, który po raz pierwszy otworzył na świat na razie stanowiący tylko ta jaskinię.Poczochrał delikatnie łapą futerko Riley'a.
- Zuch chłopak. - powiedział cicho.

Riley

Nabrał powietrza w płuca i skupił się całkowicie. Zmarszczył czoło i w końcu wydukał:
- Ta? - spytał. Miało być "tata", chociaż Riley nie znał znaczenia tego słowa. No to jeszcze raz.
- Ta...ta? - spytał i wypuścił powietrze z płuc zmęczony mówieniem.

Polaris

Powoli i bezszelestnie wszedł do jaskini. Nie chciał zbudzić dzieciaków Silli i Nanuqe'a jeśli spały. Jego oczom ukazał się taki widok: śpiąca Silla, jedna mała wilczyca wtula się w tatę a mały wlczek własnie przemówił. Zwykły obraz. Piekny obraz. Ale on się śpieszył. Chciał zostać i zapytać o imiona maluchów. Ale nie wiedział jak postępować z nimi zwrócił sie więc szeptem do Nanuqe'a
- Przyszedłem tu tylko na chwile. Mam do ciebie sprawę. Mógłbyś mi jutro pomóc przy Zboczu Szeptów? Zeszła tam lawina i trzeba oczyścic przejście. Jeśli możesz sę stawić to spotkamy się jutro koło południa w śnieżnej dolinie. - wymruczał spojrzał z uśmiechem na wilczki i wycofał się stąd. Nie rozumiał powodów swego pośpiechu. Czuł cos dziwnego w sercu

Riley

Oderwał spojrzenie jeszcze zamglonych oczu od taty i od tego czegoś co tak ładnie pachniało. Spojrzał na dziwne stworzenie a potem na tatę. Zauważył że to stworzenie było podobne z budowy do taty, chociaż różniło się sierścią.
- Kto to był taato? - spytał starannie wymawiając każde słowo i zapominając nadać zdaniu odpowiedni ton dla pytania. Po chwili skupienia dodał - Co on mówił? Czego chciał?

Nanuqe

Wysłuchał słów Polarisa a potem odpowiedział Riley'owi
- To był wilk, tak jak ty i ja. On jest przywódcą naszej watahy czyli grupy wilków do której należymy. Poprosił mnie o pomoc. - odpowiedział cierpliwie.

Chinooke

Z pewnym trudem otworzyła oczka i mrugała nimi intensywnie. zdążyła jedynie zauważyć jakiś znikający cień. Rozejrzała się po ciemnej jaskini. Zauważyła mamę, tatę, brata , na pól zjedzone mięso i światło. Najpierw jedzenie potem odkrywanie. - zdecydowała i podeszła koślawym krokiem do mięsa i oderwała niewielki kawałek który spałaszowała w parę sekund. Potem zaczęła się wspinać do światła.

Nanuqe

Uśmiechnął się widząc jak Chinooke rozrywa mięso , otwiera oczy i wspina się ku wyjściu. Ruszył za nią wyprzedził ją i zagrodził jej drogę.
- A gdzie to moja panno. - powiedział i lekko popchnął ją w kierunku brata,. - Spacer będzie później..

	Forum www.wilczyzew.fora.pl Strona Główna :: Wataha Śnieżnych Gór / Jaskinie Bialej Lapy	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 Następny
Strona 2 z 3